عمده خطر تهدید کننده ستون‌های طراحی شده در سال 1970 شکست برشی- محوری می‌باشد. برای ارزیابی عملکردی سازه‌ها در محل خرابی نیاز به پیش‌بینی قابل اعتماد از خرابی می‌باشد. خرابی پیشرونده به صورت انتشار خرابی داخلی به سایر المان‌های سازه تعریف می‌شود که سرانجام باعث خرابی کلی سازه شده یا بخشی از آن را از بین می‌برد. آئین‌نامه‌های بهسازی موجود، سطوح شکست را برای هر کدام از المان‌ها ارائه می‌دهند و نه کل سازه!! این در حالی است که این آئین‌نامه‌ها کنترل مقاوم (Robustness) ندارند.

Robustness یعنی چه؟

کنترل مقاوم یا رباستنس مربوط به آثار خرابی یکی از المان‌ها بر روی رفتار کلی و خرابی کل سازه می‌باشد.