پارامترهای مدل‌سازی ستون‌های بتن‌آرمه در استاندارد ASCE 41-17 براساس احتمال شکست 50% محاسبه شده است. (احتمال شکست چیست؟ چگونه محاسبه می‌شود؟ چرا بایستی برای محاسبه پارامترهای مدل سازی در استاندارد ASCE 41 از احتمال شکست استفاده شود؟)

مبنای محاسبات پارامترهای مدل‌سازی ستون‌های بتنی در استاندارد ASCE 41-13 براساس احتمال شکست 0.1% الی 30% می‌باشد. این روند بسیار محفظه کارانه می‌باشد. محافظه کاری برای مود شکست براساس احتمال شکست 30% بوده و برای مود شکست خمشی-برشی احتمال شکست برابر با 6% می‌باشد. 

از نظر کمیته تدوین استاندارد ASCE 41-17 بایستی پارامترهای مدل‌سازی براساس احتمال شکست 50% ارائه شود و محافظه کاری‌های لازم در معیارهای پذیرش لحاظ گردد. محاسبه پارامترهای مدل سازی در المان های مختلف براساس احتمال های شکست متفاوت، باعث میشود تا مود شکست در سطح سازه به درستی شبیه سازی نگردد. این تغییر فقط در ستون‌های استاندارد ASCE 41-17 انجام شده است.

در حال حاضر پارامترهای مدل‌سازی برای تیرها، گره اتصال تیر-ستون، دیوارهای برشی و تیرهای همبند بتن‌آرمه براساس ASCE 41-17 بسیار محافظه کارانه بوده و در ASCE 41-23 مبنای محاسبات شبیه به ستون‌های بتنی در ASCE 41-17 به احتمال شکست 50% افزایش می‌یابد.

برای پاسخ به سوالات مطرح شده و کسب اطلاعات بیشتر در رابطه محاسبات احتمالاتی در استاندارد ASCE 41-17 و ASCE 41-23 به جزوه طراحی عملکردی و بهسازی لرزه ای مراجعه کنید.

Performance-Based Seismic Design Handout