1- مقدار نیاز برشی طراحی دیوارهای سازه‌ای بسیار بزرگتر از مقداری است که از تحلیل‌های ارتجاعی استاتیکی معادل و دینامیکی طیفی براساس ASCE 7 به دست می‌آید.

2- تحلیل پوش‌آور (تحلیل استاتیکی غیرخطی) فقط توانایی شبیه سازی اثرات اضافه مقاومت خمشی دیوارها را دارد لذا تشدید دینامیکی به دلیل اثرات مودهای بالاتر توسط این تحلیل پشتیبانی نمی‌شود.

3 - مقدار نیاز برشی دیوارهای سازه‌ای برابر با برآیند نیروهای جانبی در محل ارتفاع موثر دیوار است، محل ارتفاع موثر دیوار را می‌‌توان از توزیع نیروهای جانبی در امتداد ارتفاع دیوار به دست آورد.

4 - محاسبه مود شکست دیوارهای برشی براساس مدل ظرفیتی استاندارد ASCE 41-23 و ACI 369.1-22 دقت بیشتری نسبت به مدل‌های قبلی براساس نسبت بُعدی (hwcs/ℓw) دارد.

5 - استاندارد ASCE 41-23 و ACI 369.1-22 با ارجاع به مراجع معتبر تاکید دارند که تشدید دینامیکی همبستگی بالایی با زمان تناوب ساختمان (ارتفاع کلی ساختمان) دارد و تحلیل‌های خطی توانایی شبیه‌سازی این اثرات را ندارند.

6 - مطابق با تست‌های میز لرزان ژاپن و آمریکا، مقدار نیاز برشی در دیوارهای سازه‌ای به طور قابل ملاحظه از نتایج تحلیل پوش‌آور بزرگتر می‌باشد.

7 – تشدید دینامیکی به دلیل اثرات مودهای بالاتر باعث افزایش نیاز برشی در قاب‌های خمشی بتن‌آرمه می‌شود.

8 - در ساختمان‌هایی که دیوارهای سازه‌ای تا آخرین طبقه ادامه نمی‌یابند پیشنهاد می‌شود از تعداد طبقات کل ساختمان برای محاسبات تشدید دینامیکی استفاده شود.

اثرات مودهای بالاتر در نیاز برشی طراحی دیوارهای سازه‌ای